حکومت پادشاهي در قرن 21

هنوز کشورهاي پادشاهي بسياري در گوشه و کنار دنيا وجود دارند که از قوانين اجدادشان در حکمراني پيروي مي کنند
در دنيا هنوز کشورهاي زيادي وجود دارند که نوع حکومت آنها پادشاهي است و اين پادشاهي در خانواده هاي سلطنتي نسل به نسل مي چرخد. مردم بسياري از اين کشورها از حکومت خود راضي بوده و از پادشاهان خود دفاع مي کنند و بعضي پادشاهان نيز نتوانسته اند عدالت پيشه کرده و مردم کشورشان را راضي نگه دارند. بعضي از اين کشورهاي پادشاهي به خاطر تعداد بسيار شاهاني که داشته اند يا به خاطر جنگ هاي زيادي که بر سر حکومت انجام داده اند. در فهرست مشهورترين کشورهاي پادشاهي دنيا قرار گرفته اند. در تاريخ بعضي از اين کشورها آمده است که آنها بارها و بارها حکومت را از دست داده و دوباره توانسته اند با تلاش بسيار و جنگ هاي خونين، سلطنت از دست رفته را به چنگ بياورند.

اردن
 

اردن هاشمي که به نام اردن در سراسر جهان شناخته مي شود، کشوري پادشاهي در شرق رودخانه اردن است. پادشاهي در کشور اردن به زمان نبتيان بازمي گردد که اوج قدرت پادشاهي در اين کشور نيز به حساب مي آيد ويرانه هاي شهر پتراشاهدي بر تمدن و معماري در آن دوره از پادشاهي اردن است. پس از آن، نوبت به پادشاهي ادومي ها رسيد که آنها نيز بسيار قدرتمند بودند. پادشاهان بعدي هر کدام تأثيرات بسياري بر اين کشور گذاشتند. بعضي، کشور را گسترش داده و بعضي، آن را کوچک تر ساختند، تا اينکه اين کشور که براي سال هاي سال تحت استعمار انگلستان بود. بالاخره در سال 1946 مستقل شده و با پادشاهي شاه عبداله اول دوره جديدي را آغاز کرد و پس از ترور او پسر بزرگش طلال براي مدتي بسيار کوتاه به پادشاهي رسيد. يکي از مهم ترين کارهاي شاه طلال تصويب قانون اساسي اردن بود. اما اين شاه جوان نيز در سال 1952 بر اثر ابتلا به بيماري اسکيزوفرني از سلطنت برکنار شد پس از او پسرش حسين که تازه به 18 سالگي رسيده بود.پادشاه اردن شد پس از فوت او در سال 1999، پسرش ملک عبداله دوم که اينک در حال سقوط است به سلطنت رسيد.

سوئد
 

حکومت سوئد از بيش از هزار سال پيش تاکنون، پادشاهي بوده است. ابتدا پادشاهان از بين خانواده هاي ثروتمند و نجيب زادگان انتخاب مي شدند هنوز مشخص نيست پادشاهي در سوئد چه وقت و چگونه آغاز شد؛ اما اولين پادشاه آن اريک ويکتوريوس بود که که در سال 970 به سلطنت رسيد، ولي چگونگي انتخاب او به عنوان پادشاه نيز هنوز معلوم نيست. مهمترين تحولات در پادشاهي سوئد در سال 1523 و در زمان گوستاو اريکسون اول و با استقلال اين کشور که تا آن زمان تحت حکومت دانمارک بود، رخ داد. از سال 1544 به بعد پادشاهي در اين کشور موروثي شد. اين کشور که سال ها به عنوان فقيرترين کشور اروپا تبديل شد. گوستاو آدولف در سال 1632 در جنگ لوزن کشته شده و چون پسري نداشت، دختر او کريستينا جانشين پدر شد. کارل گوستاو شانزدهم که از 15 سپتامبر 1973 به پادشاهي رسيد، تنها فرزند شاه گوستاو آدولف هفتم – دوک واستربوتن – و پرنسس سيبلياست. کارل گوستاو به عنوان شخصي که هر سال برنده جايزه نوبل را به جهان معرفي کرده و جايزه او را اهدا مي کند، در سراسر جهان شهرت بسياري دارد.

عربستان سعودي
 

عربستان سعودي يکي از بزرگ ترين پادشاهي هاي دنياست که در آسيا قرار داشته و در شبه جزيره اي به همين نام قرار دارد. حکومت در عربستان از سال 1750 و توسط محمد بن سعود بنيانگذاري شد و تا به حال تحت تصرف بسياري از کشورها و اقوام عرب قرار گرفته و بارها تا پاي فروپاشي پيش رفته است. اين حکومت که از دست خاندان سعودي خارج شده بود، دوباره توسط مشار بن سعود به اين خاندان بازگشت که اين دوران، فرمانروايي دوم سعوديان ناميده مي شود. دوره سوم فرمانروايي آنها به وسيله عبدالعزيز بن عبدالرحمن پايه گذاري شد و پس از مرگ او، سه پسرش يکي پس از ديگري به پادشاهي رسيدند. پس از آنها نيز ملک فهد به طور رسمي پادشاه عربستان شد. هم اکنون عبدالله بن عبدالعزيز ششمين پادشاه عربستان است که پس از بيماري سخت برادرش ملک فهد، بيشتر اختيارات به او سپرده شد و پس از مرگ او در سال 2005 به پادشاهي رسيد.

اسپانيا
 

موفق به کشف قاره آمريکا شد. در آن زمان امپراتوري اسپانيا بسيار گسترده بود؛ به طوري که شامل فرانسه، آلمان، بلژيک، حکومت پادشاهي در کشور اسپانيا بسيار قديمي بوده و از ساليان خيلي دور وجود داشت؛ اما حدود سال هاي 1500 و با به سلطنت رسيدن ملکه ايزابلاي اول به اوج عظمت خود رسيد. ملکه، اسپانيا را به يک کشور واحد با قوانين خاص خود تبديل کرد و کريستف کلمب را به اقيانوس اطلس فرستاد تا تمام اطراف قلمرو خود را شناخته و از گوشه و کنار آن و حکومت هاي موجود با خبر شود که او نيز در زمان انجام اين مأموريت، موفق به کشف قاره آمريکا شد. در آن زمان امپراتوري اسپانيا بسيار گسترده بود؛ به طوري که شامل فرانسه، آلمان، بلژيک، لوکزامبورگ و هلند مي شد. اما با 30 سال جنگي که در اين کشورها به وقوع پيوست، مساحت آن کم کم کوچک تر شده و هر کدام از اين کشورها مستقل شدند. اسپانيا هم اکنون حکومت سلطنتي مشروطه داشته و پادشاه آن خوآن کارلوس است که به عنوان پادشاهي مقتدر و نيرومند در دنيا شناخته مي شود. تاريخ اسپانيا شامل تمدن هاي عبري، سلتي، لاتين، ويسگوتيک، رومي و اسلامي مي شود و بناهاي تاريخي بسياري نيز مطابق با اين فرهنگ هاي مختلف در اين کشور ساخته شده است. اين کشور امروزه به عنوان کشور مد و فوتبال در دنيا شناخته مي شود.

تايلند
 

کشور تايلند داراي پيشينه اي بسيار کهن است که قرن ها تحت پادشاهي پادشاهاني از قوم خمر بوده است. اين کشور استقلال خود را با سقوط قوم خمر در سال 1238 و به قدرت رسيدن سوخوتاي هاي بودايي به دست آورد. اولين پادشاه سوخوتاي ها، فوخان بود که به مدت 30 سال بر اين کشور حکومت کرد. اين سلطنت يک قرن بعد به آيوتاها رسيد تا قرن بيستم اين پادشاهي ها مرتب تغيير کرده و هر کدام با تأثيرات گسترده اي که روي کشور داشتند، جاي خود را به اقوام بعدي مي دادند. آخرين قومي که بر تايلند حکومت کردند – که اين حکومت تا به امروز نيز ادامه پيدا کرده است – راتاناکوشين است که پادشاه کنوني آن بوميبال آجولياج است. امروزه فرهنگ اين کشور تحت تأثير بسياري از کشورهاي منطقه از قبيل هند، لائوس، برمه، کامبوج و چين قرار دارد.

مراکش پادشاه مراکش است.
 

دانمارک
 

دانمارک يکي از قديمي ترين و چهارمين کشور قديمي داراي پادشاهي در اروپاست که سلطنت در آن بيش از 1000 سال قدمت دارد. پادشاهي در دانمارک به صورت موروثي است و تنها در خانواده سلطنتي مي چرخد و تمام کساني که لقب پرنس و پرنسس را دارند ممکن است روزي به پادشاهي برسند. اين کشور داراي حکومت سلطنت مشروطه است. با به پادشاهي رسيدن فردريک هفتم، سلطنت دانمارک به کلي دگرگون شد و قانون هاي جديدي که بيشتر آنها هنوز هم در کشور اجرا مي شوند، تصويب شد. هم اکنون مارگريت دوم، ملکه دانمارک است که پس از مرگ پدرش شاه فردريک نهم، در سال 1972 به سلطنت رسيد.

کامبوج
 

کامبوج از قرن نهم تا قرن سيزدهم تحت سلطنت قوم خميرها بود و به غير از آن کشورهايي چون چين و هند نيز تأثير بسيار زيادي روي حکومت اين کشور داشتند، بزرگترين تأثير کشورهاي اطراف، گسترش آيين بودايي در کامبوج بود که خمري ها به شدت با آن مخالف بودند. مرکز اين حکومت شهر باستاني انگکور بود که در قرن 15 به عنوان پايتخت کامبوج انتخاب شد؛ شهري که در جريان جنگ هاي خمري و آيوتاها به شدت ويران شده و اهالي آن مجبور به ترک خانه هايشان و مهاجرت به شهرهاي همسايه شدند. کامبوج نيز مانند تايلند، تحت استعمار فرانسه بود اما در سال 1941 ژاپن آن را تصرف کرده و تا سال 1945 مستعمره خود ساخت. کامبوج بالاخره توانست در سال 1963 استقلال خود را دوباره به دست آورده و سلطنت مشروطه خود را با پادشاهي نرودان سوراماريت آغاز کند. پس از مرگ او، پسرش نرودان سيهانوک به پادشاهي رسيد؛ اما در بين سال هاي 1970 تا 1975 توسط خمري ها تبعيد شد. در اين سال ها، ويتنام به کامبوج حمله کرده و تا سال 1989 آنجا را تحت تصرف خود درآورد. پس از آن، سيهانوک توانست دوباره به کشور خود بازگشته و در سال 1993 دوباره پادشاه شد. او هم اکنون نيز پادشاه کامبوج است.

انگلستان
 

اتلستن اولين پادشاه انگلستان بود که اصليتي آنگلوساکسوني داشت. حکومت او بسيار پايدار و قدرتمند بود و توانست در زمان خود با اضافه کردن ولز و اسکاتلند به انگلستان، قلمرو خود را گسترش دهد. تا قرن يازدهم، انگليسي ها توانستند در جنگ هاي بسيار با دانمارکي ها، حکومت خود را استحکام بيشتري ببخشند. انگلستان از جمله کشورهايي است که از همان ابتدا حکومتي پادشاهي داشته و به همين خاطر تا به حال، حکومت پادشاهان بسياري را تجربه کرده است. اين کشور تا امروز به دست اقوام مختلفي از جمله آنگلوساکسون ها، نورمان ها و استوارت ها افتاده است. اولين ملکه انگلستان که توانست قدرت را در دست گرفته و حکومت خود را مقتدرانه اداره کند، آنه استوارت بود که پس از خواهرش ملکه شد. خواهر او نيز چون فرزندي نداشت، سلطنت را از شوهر خود به ارث برده بود. کشور انگلستان هم اکنون تحت حکومت ملکه اليزابت دوم دختر شاه جورج ششم اداره مي شود.
 

هلند
 

هلند نيز مانند بيشتر کشورهاي پادشاهي داراي سلطنت مشروطه است. به طور کلي، معني نام اين کشور پادشاه تمام سرزمين هاي پادشاهي زمين است. هلند به عنوان کشور آسياب هاي بادي و گل هاي لاله نيز شهرت دارد. اولين پادشاه هلند اصالتاً فرانسوي بود که در سال 1806 به پادشاهي رسيد. هم اکنون ملکه بئاتريکس بر کشور هلند حکمراني مي کند که او نيز سلطنت را از مادر خود جوليانا به ارث برده بود. ملکه بئاتريس سه پسر و يک دختر دارد و به خاطر اينکه دختر او از ديگر فرزندانش بزرگ تر است. قرار شده که سلطنت پس از او به دخترش برسد.
منبع: نشريه همشهري سرنخ، شماره 99.